GÖNÜL BAHÇEMDEN

Serin bir sabahın koynuna sığındıkça üşüyen yanlarım sızladı. Kuşların zikir telaşını gördükçe hummaya tutulan yüreğim yandı, hayıflandı. Kırılma noktasından, kıyılma noktasına uzanan bir yolculuktu gidişim. Ayaklarıma zamanın serpiştirdigi dikenleri alarak, kanatarak gittim.

Kimsenin uzanamadığı düş kırıklığı şehrimde bir kendimle, bir kendimdeki senle baş başayım şimdi. Her hücreme karışan beni ayıklama telaşına doğru koşuşturmalarım. Gözlerimin ıslak tebessümleri kalmış aklımda. Kırıklarım sızlatsa da, gidişim kendimden sana kadardı.

Bir yas havası, bir sükut hakim. Uzakta bacalardan süzülen duman, çayın deminden haberdar ediyor. Bir bardak çayın buharına bırakıp bakışlarını, yüklendiğim hasretin yükü ile yola vurdum beni. Yüreğin şehrinden köyüne doğru yol almanın heyecanıyla dolmuştum.

Uzaktan yanıp sönen kör ışıklar karşıladı. Her hanede işlenmeye hazır maden rezervleri topladım ruhuma.

Hangi evin kapısını çalsam hüzün düşüyor yüreğime. Umuda tutunmaya gelmişken, umutla beklenilen olmak ne büyük lütuf.

Şimdi içimden uzanan umudun ellerine bıraktım ellerimi. Bir çocuğun samimiyeti ve sevinci ile... Biliyorum bana balon, şeker alacak. Ben gülümseyeceğim ışıl ışıl. O tebessüm konduracak alnıma... Bin şükür nefesinden...

Her sevincin sızısı süzülür parmaklarımın arasından. Beşerin karışık hallerinden damlalar düşer gönül haneme. Hangi damladan nasibimize düşecek, bilinmez. Kaç gidenin ardından mendil sallayacağız, bilinmez... Ve bizim ardımızdan kimler sallayacak... Bilinmez...

Bütün bilinmezlerimin içinde bilinmişlerimin sürmeli gözlerine vurgunum. Yorgun tebessümlerin arkasından tutunarak devam etmek hayata benimki… Biliyorum ve biliyoruz nice aldanmışlıkların başlangıcındayız daha.

Ve gittiğimiz yolda yalnızız. Kimsesizlerin yolculuğu bir kendileri ile olur. Yolculukları yürekler arasıdır.

Gönlümün tek yolcusu, tek sahibi! Bu yürek benden öte Sana yakındır. Üşüdükçe ört üstünü...

Sündüs Arslan Akça

SEVDAMIN ADISIN HARPUT

Ömrün esamesi okunur gurbetin karalı bakışında

İç çekişin yangını şuramda

Dinlediğim peşrevde

Kopar duyguların urganı

Her halin ,her güzelliğin akar gözümün önünden

Durduramadığım yaşlarımla,

Gurbette ağarttığım saçlarımla

Koyulurum yola

Özlemin, son durağında...

Hüseynik çalıyor inceden inceden

Geçkince vakit

Hüznün perdesi iner gözlere

Merdiven dayarım can ağrısı sözlere

Dört bir yan ,

Buram buram gurbet kokar

Hazar vurur, Fırat şahlanır

Halay başı olur hatıralar

Vur davulcu Nurey'i

Ağır halayı

Kınayı gezdir aney,

Çayda çırayla

Harput olur yola düşerim

Dolanırım her sokağında

Kayabaşı’nda

Buzluk Mağarası'nda

Bir serinlik iner yüreğime

Dert, tasa bırakmaz

Alır götürür işte memleket havaları

Islak buseler bırakır gamzelerime

Bin hatıra tufanı eser başımdan

Sele verir dört kıyımı

Uzağından seyreylemek

içli mısralar düşürür dilime

Bir gelsem diyorum ta şuramdan

Otursam kıyına

Bıraksam kendimi bir sese

Söylesem

Bir söylesem diyorum…

Hasretin dağ gibi

Hangi yana dönsem yollarım sana

Elin diyarları yerleşmeye yer arar

Durun hele,

Bir Harput büyümüş ki yüreğimde

Gerisi el,

Başkası yağlı urgan ömrüme

Uzağında biçare hallerim

Sevdamın adısın Harput!

Nefesim, sesim

Bir senliydi yaşama hevesim

Uzaklar yavan, tuzsuz

Uzaklar uykusuz

Ah şu memleket havaları yok mu!..

Yine beter etti

Gurbet tuttu ellerimden

Şair etti…

Bitmeyen türküdür yüreğimde

Yazılmayan şiir

Adı Harput…

Sündüs ARSLAN AKÇA / ELAZIĞ

BAKIŞI ESMER YARİM

Bakışından bir esmer akşam yükselir yüreğime

Sırra kadem basar yıldızlar,ay kayıp.

Alazlanır gönlümün iç çekişleri

Ben susarım kalem saza nağme dizer.

Mızrabından "fa" desen

Benim ritmim "sol"dan atar.

"Es"ler aşka selam durur.

Esmer bakışlım yüreği sessizce vurur.

Ismarlanmış türküler sıralanır

Başıma yakın sevmeler eşlik eder

Yalnızlığımın solundan dökülür sözler

Düşer rüzgarının yoluna...

Kirpiklerim aralanır kaçak kuytularımda

Ben yasakların şairiyim demiştim sana

Kelepçesiz saklanan şafaklarda

Sorguya yenik düşsemde ,direnirim

Avucumda saklarım senli gülüşlerimi yinede...

Sen fa dersin ben sol....

Ama ille de sol...

Eylem KARABULUT / SAKARYA

SEVMESİNİ BİLMEDİN...

Saf çocuk ümidiyle yollarını gözlerken,

Senden bana yol vardı gelmesini bilmedin

Sevincinden vazgeçtim,acın bile özlerken,

sana aşık kul vardı,sevmesini bilmedin.

Ne yüreğine bir şans ne bana bir yüz verdin

Ne sitemimi gördün ne geç veya tez geldin

Sevmekten usanmadım,hasretinle az geldin

Sana açık kol vardı sarmasını bilmedin.

Hiç kahrı çekilmiyor,yırtık sökük düşümün.

Yama tutmuyor artık içi boş gülüşümün

Tuzu kurudu akmaz gözümdeki yaşımın

Yalandan bile gönül almasını bilmedin

Gelmiş geçmiş her şeyi evvelimi taradın

Gem vurup yüreğine,aşk'ta leke aradın

Dilin'İ dizginledin,kalbime varamadın

Dört nala hislerini salmasını bilmedin.

Engindi yüreciğim,derindi sevgim,içim

Aşk'ta zorlama olmaz elbet senin her seçim

Yüzdürdüğüm hayalin,tel tel ağaran saçım

Sevdayla gözlerime dalmasını bilmedin...

Mehmet Şükrü ŞIK / ELAZIĞ

NAR-I BEYZA

Kuşun kanatlarında parmaklarım

Görünce seni al la olur yanaklarım.

Bir kuşun yüreğinde çarpar kalbim

Kuşun yüreği avuçlarımda

Benim yüreğim sende.

Bu sevdaya arsızca ,acemice düşüşüm

Acemi günlerim ve sen.Narı beyza......!!!

Demek ki, daha büyümeliyim,

Biraz daha , sokaklarda oynamalı, gülmeliyim

Daha vakit var aşka.

Ben büyürsem , sen bekliyor olacak mısın ?

Ya ben sana gelirsem,

Belki de sen gitmiş olacaksın.Narı beyzam.

Kalenderce

Ömer Lütfü Kalender / URFA

BİZDE ŞİİR

"Şiir" sözün durusu, fikirden çağlamalı

Felsefesi şairi, sımsıkı bağlamalı

Dilde kemik aranmaz, dengeyi sağlamalı

Kelimeler kalınsa, mana ince durmalı